بررسی رابطه اکلوژن با اختلالات مفصل گیجگاهی- فکی در کودکان پیش دبستانی شش ساله مشهد-ایران

مقدمه: مفصل گیجگاهی- فکی پیچیده ترین مفصل بدن است. و بدین لحاظ به بیماریهای مربوط به آن باید نگاه ویژه ای شود. در این میان بدلیل آسیب پذیری بالاتر کودکان مشکلات این مفصل در اطفال از اهمیت بیسشتری برخوردار است. هدف از مطالعه حاضر تعیین ارتباط شاخص های اکلوژن با اختلالات مفصل گیجگاهی- فکی در کودکان پیش دبستانی سطح شهر مشهد بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مشاهده ای-توصیفی 448 کودک6 ساله از پیش دبستانی های مناطق مختلف سطح شهر مشهد بطور تصادفی انتخاب شدند و مفصل گیجگاهی- فکی و عضلات جونده و اکلوژن آنها بطور کامل معاینه گردید. درد در مفاصل، عضلات جونده، تاندون ها و انحراف در باز کردن فک، کلیک و کریپیتوس و وضعیت اکلوژن دندان‏های مولر دوم شیری یا مولر اول دائمی مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمونهای آماریChi-square و Mann whitney مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته ها: فراوانی نسبی کودکان مبتلا به (Tempromandibular Joint Dysfunction) TMD در کل 2/44% بود که از این تعداد 5/14% مبتلا به اختلال مفصل گیجگاهی- فکی (کلیک/ کریپیتوس(Deflection/Deviation/  و 2/19% مبتلا به اختلال عضلانی و5/10% مبتلا به اختلال توام مفصل و عضلات جونده بودند. بیشترین فراوانی اکلوژن مربوط به Flush terminal plan (4/60%)بود. افراد دارای Reverse Overjet از نظر آماری ارتباط معنی‏داری با TMD نشان دادند (P=0.007). رابطه معنی‏داری بین TMD و سایر ایندکس ها، کشف نشد. نتیجه گیری: باتوجه به شیوع نسبتا بالای TMD در کودکان جامعه ما و بدلیل انکه کودکان در ابراز درد و مشخص کردن موضع آن به اندازه بزرگسالان توانا نیستند، توجه بهنگام و بیشتر دندانپزشکان به اختلالات TMJ (Tempromandibular joint)و کشف به موقع آن از تغییرات پایدار وو بروز TMDخواهد کاست. بررسی های بیشتری در زمینه علل بروز TMD در کودکان توصیه می گردد.